ေကာင္းကင္ျပင္တခုလံုးမွာျမဴနွင္းေတြေ၀့ဆိုင္းေနတဲ့တမနက္.
အဲဒီမနက္မွာကြ်န္ေတာ္အေတြးေတြနဲ့ေမ်ာခဲ့ရတာေပါ့။
ေတာင္အရပ္ဆီကေလေအးေတြနဲ့အတူသယ္ေဆာင္လာတဲ့အလိပ္လိုက္အလိပ္လိုက္ျမဴခိုးေငြ့
ေတြဟာတျဖည္းျဖည္းကြ်န္ေတာ္နဲ့အနီးဆံုးကိုေရာက္လာခဲ့တယ္.အစမွာေတာ့ေတာ္ေတာ္
ေ၀းေ၀းအရာ၀တၳဳေတြကိုျမင္ေနရတယ္ေလာဘၾကီးတဲ့ႏွင္းထုကအေ၀းကအရာေတြကို
တျဖည္းျဖည္းေမွးမွိန္ျပီးေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့တယ္။ေနာက္ဆံုးကြ်န္ေတာ္ပတ္လည္က
အရာ၀တၳဳေတြကိုမျမင္နိုင္ေတာ့ပဲကြ်န္ေတာ္တေယာက္တည္းရွိတဲ့အလားႏွင္းထုထဲမွာေရာက္
ခဲ့ပါတယ္။ကြ်န္ေတာ္ျမဴႏွင္းေတြၾကားမွာအေတြးေတြျပန့္လြင့္ရင္းနဲ့...ေအာ္.ဒီအခ်ိန္..
သူနဲ့ငါႏွင္းေတြၾကားမွာသြားေနရရင္ေပ်ာ္စရာေကာင္းမွာပဲလို့ေတြးမိလိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ
ျမဴနွင္းေတြရဲ့ရိုက္ခတ္မွုေၾကာင့္ေအးခ်မ္းေနတဲ့ကြ်န္ေတာ့္ရင္မွာေႏြးေထြးမွုေတြနဲ့
ရင္ေတြခုန္ခဲ့ပါတယ္။ မင္းသာငါ့အနားမွာရွိရင္င့ါရင္ေတြပိုျပီးေႏြးေထြးမွာပဲလို့ေတြးမိတယ္.
ေအးခ်မ္းတဲ့ျမဴႏွင္းေတြၾကားမွာငါေလမင္းကိုေထြးေပြရင္းနဲ့ေပ်ာ္ရြွင္စရာစကားေတြေျပာ
ၾကရင္းမင္းအတြက္ေႏြးေထြးမွုေတြေပးရင္းငါတို့ႏွစ္ေယာက္လူေတြနဲ့ေ၀းတဲ့တေနရာမွာ
ေပ်ာ္ရြွင္စရာခ်စ္အိမ္တခုတည္ေဆာက္ၾကတာေပါ့.အဲဒီအိမ္ထဲမွာအၾကင္နာေတြအျပည့္
ထည့္ထားတဲ့ဧည့္ခန္းေဆာင္တခု.ေမတၱာေတြနဲ့ထံုမြွမ္းထားတဲ့အိပ္ေဆာင္ေစတနာေတြ
အျပည့္နဲ့မီးဖိုခန္းတခုပါတဲ့အိမ္ေလးမွာအတူေနထိုင္သြားဖို့ေမ်ာ္လင့္မိတယ္။အခန္းတိုင္း
အခန္းတိုင္းမွာမင္းရဲ့ယုယမွုေတြနဲ့အေရာင္ခ်ယ္သထားမယ္။ေသာကေတြမရွိတဲ့ငါတို့ရဲ႕
အခ်စ္အိမ္ေလးမွာသံေယာဇဥ္မီးေရာင္ေတြနဲ့ေတာက္ပေအာင္ျပင္ဆင္ျပီးဘဝတခုကို
ေအးခ်မ္းေပ်ာ္ရြွင္စြာမင္းနဲ့ငါလက္တြဲရင္းေလ်ွာက္ၾကတာေပါ့.ငါျမင္ေယာင္ေနတယ္
အဲဒီအခ်ိန္မွာပီတိေတြဖံုးလြွမ္းေနတဲ့မင္းရဲ့အျပံဴးေတြကေန့သစ္ေန့သစ္ေတြကိုႏွိုးထေစမဲ့ႏွိုး
စက္တခုအျဖစ္.တို့ကိုတက္ၾကြေနေစမွာပါ။မင္းရဲ့ဂရုဏာအျပည့္နဲ့အသံေတြကတို့ကိုအခ်ိန္မွန္
အိပ္ေပ်ာ္သြားေစမဲ့အိပ္ေဆးတခုပါပဲ။လသာတဲ့ညေတြဆိုငါတို့ရဲ့အခ်စ္အိမ္ေလးကထြက္ျပီး
လေရာင္ေအာက္မွာငါ့တို့ခ်စ္စကားေတြေျပာၾကတာေပါ့လမိုက္တဲ့ညေတြမွာငါတို့ရဲ့
သံေယာဇဥ္မီးလံုးေလးေတြထြန္းၾကတာေပါ့.ျမဴႏွင္းေတြေ၀ခဲ့ျပီဆိုရင္မင္းနဲ့ငါ
ေထြးေပြ့ရင္း လမ္းေလွ်ာက္ၾကတာေပါ့.ငါထင္တယ္ေလအဲဒီအခ်ိန္ၾကရင္ဒီကမၻာေပၚမွာ
ငါတို့ႏွစ္ေယာက္ထက္ေပ်ာ္တဲ့သူရွိနိုင္မွာမဟုတ္ဘူး။
ကြ်န္ေတာ္အေတြးေတြနဲ့ေမ်ာရင္းအမွတ္မထင္ဝင္ေရာက္လာတဲ့ေျမာက္အရပ္ဆီက
ေလနီၾကမ္းတစုကကြ်န္ေတာ္ကိုတိုးေဝွ့သြားခဲ့တယ္။ကြ်န္ေတာ္ကို၀န္းရံေနတဲ့ျမဴႏွင္းေတြ
ခပ္ေ၀းေ၀းတေနရာကိုေရာက္သြားခဲ့တယ္ေနာက္ထပ္၀င္ေရာက္လာတဲ့ေလၾကမ္းေတြေၾကာင့္
ျမဴႏွင္းေတြကတစတစနဲ့လြင့္ေပ်ာက္ေနရတယ္။သတိရလို့ကြ်န္ေတာ္ပတ္၀န္းက်င္ကို
ၾကည့္လိုက္ေတာ့မ်က္စိတဆံုးထိျမင္ေနရတဲ့သဲအျပည့္ဖံုးေနတဲ့ကႏၱာရထဲမွာ
ကြ်န္ေတာ္တေယာက္ထဲရပ္ရင္းနဲ့လြင့္ေပ်ာက္သြားခဲ့တဲ့ျမဴႏွင္းေတြနဲ့အတူကြ်န္ေတာ္ရဲ့အေတြးတို့
လည္းပါသြားခဲ့တယ္။ေကာင္းကင္ယံကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ပူေလာင္မွုေတြကိုယူေဆာင္
လာေနတဲ့ေနမင္းၾကီးကအေရာင္တဝင့္ဝင့္နဲ့ေပါ့ေနမင္းၾကီးဘယ္ေလာက္ပဲပူေလာင္မွုေတြေပးပါေစ။
ကြ်န္ေတာ္ရင္ကပူေလာင္မွုေတြကိုေတာ့ယူေအအီးရဲ့ေနကအရွုံးေပးသြားရပါလိမ့္မယ္။
အဲဒီမနက္မွာကြ်န္ေတာ္အေတြးေတြနဲ့ေမ်ာခဲ့ရတာေပါ့။
ေတာင္အရပ္ဆီကေလေအးေတြနဲ့အတူသယ္ေဆာင္လာတဲ့အလိပ္လိုက္အလိပ္လိုက္ျမဴခိုးေငြ့
ေတြဟာတျဖည္းျဖည္းကြ်န္ေတာ္နဲ့အနီးဆံုးကိုေရာက္လာခဲ့တယ္.အစမွာေတာ့ေတာ္ေတာ္
ေ၀းေ၀းအရာ၀တၳဳေတြကိုျမင္ေနရတယ္ေလာဘၾကီးတဲ့ႏွင္းထုကအေ၀းကအရာေတြကို
တျဖည္းျဖည္းေမွးမွိန္ျပီးေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့တယ္။ေနာက္ဆံုးကြ်န္ေတာ္ပတ္လည္က
အရာ၀တၳဳေတြကိုမျမင္နိုင္ေတာ့ပဲကြ်န္ေတာ္တေယာက္တည္းရွိတဲ့အလားႏွင္းထုထဲမွာေရာက္
ခဲ့ပါတယ္။ကြ်န္ေတာ္ျမဴႏွင္းေတြၾကားမွာအေတြးေတြျပန့္လြင့္ရင္းနဲ့...ေအာ္.ဒီအခ်ိန္..
သူနဲ့ငါႏွင္းေတြၾကားမွာသြားေနရရင္ေပ်ာ္စရာေကာင္းမွာပဲလို့ေတြးမိလိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ
ျမဴနွင္းေတြရဲ့ရိုက္ခတ္မွုေၾကာင့္ေအးခ်မ္းေနတဲ့ကြ်န္ေတာ့္ရင္မွာေႏြးေထြးမွုေတြနဲ့
ရင္ေတြခုန္ခဲ့ပါတယ္။ မင္းသာငါ့အနားမွာရွိရင္င့ါရင္ေတြပိုျပီးေႏြးေထြးမွာပဲလို့ေတြးမိတယ္.
ေအးခ်မ္းတဲ့ျမဴႏွင္းေတြၾကားမွာငါေလမင္းကိုေထြးေပြရင္းနဲ့ေပ်ာ္ရြွင္စရာစကားေတြေျပာ
ၾကရင္းမင္းအတြက္ေႏြးေထြးမွုေတြေပးရင္းငါတို့ႏွစ္ေယာက္လူေတြနဲ့ေ၀းတဲ့တေနရာမွာ
ေပ်ာ္ရြွင္စရာခ်စ္အိမ္တခုတည္ေဆာက္ၾကတာေပါ့.အဲဒီအိမ္ထဲမွာအၾကင္နာေတြအျပည့္
ထည့္ထားတဲ့ဧည့္ခန္းေဆာင္တခု.ေမတၱာေတြနဲ့ထံုမြွမ္းထားတဲ့အိပ္ေဆာင္ေစတနာေတြ
အျပည့္နဲ့မီးဖိုခန္းတခုပါတဲ့အိမ္ေလးမွာအတူေနထိုင္သြားဖို့ေမ်ာ္လင့္မိတယ္။အခန္းတိုင္း
အခန္းတိုင္းမွာမင္းရဲ့ယုယမွုေတြနဲ့အေရာင္ခ်ယ္သထားမယ္။ေသာကေတြမရွိတဲ့ငါတို့ရဲ႕
အခ်စ္အိမ္ေလးမွာသံေယာဇဥ္မီးေရာင္ေတြနဲ့ေတာက္ပေအာင္ျပင္ဆင္ျပီးဘဝတခုကို
ေအးခ်မ္းေပ်ာ္ရြွင္စြာမင္းနဲ့ငါလက္တြဲရင္းေလ်ွာက္ၾကတာေပါ့.ငါျမင္ေယာင္ေနတယ္
အဲဒီအခ်ိန္မွာပီတိေတြဖံုးလြွမ္းေနတဲ့မင္းရဲ့အျပံဴးေတြကေန့သစ္ေန့သစ္ေတြကိုႏွိုးထေစမဲ့ႏွိုး
စက္တခုအျဖစ္.တို့ကိုတက္ၾကြေနေစမွာပါ။မင္းရဲ့ဂရုဏာအျပည့္နဲ့အသံေတြကတို့ကိုအခ်ိန္မွန္
အိပ္ေပ်ာ္သြားေစမဲ့အိပ္ေဆးတခုပါပဲ။လသာတဲ့ညေတြဆိုငါတို့ရဲ့အခ်စ္အိမ္ေလးကထြက္ျပီး
လေရာင္ေအာက္မွာငါ့တို့ခ်စ္စကားေတြေျပာၾကတာေပါ့လမိုက္တဲ့ညေတြမွာငါတို့ရဲ့
သံေယာဇဥ္မီးလံုးေလးေတြထြန္းၾကတာေပါ့.ျမဴႏွင္းေတြေ၀ခဲ့ျပီဆိုရင္မင္းနဲ့ငါ
ေထြးေပြ့ရင္း လမ္းေလွ်ာက္ၾကတာေပါ့.ငါထင္တယ္ေလအဲဒီအခ်ိန္ၾကရင္ဒီကမၻာေပၚမွာ
ငါတို့ႏွစ္ေယာက္ထက္ေပ်ာ္တဲ့သူရွိနိုင္မွာမဟုတ္ဘူး။
ကြ်န္ေတာ္အေတြးေတြနဲ့ေမ်ာရင္းအမွတ္မထင္ဝင္ေရာက္လာတဲ့ေျမာက္အရပ္ဆီက
ေလနီၾကမ္းတစုကကြ်န္ေတာ္ကိုတိုးေဝွ့သြားခဲ့တယ္။ကြ်န္ေတာ္ကို၀န္းရံေနတဲ့ျမဴႏွင္းေတြ
ခပ္ေ၀းေ၀းတေနရာကိုေရာက္သြားခဲ့တယ္ေနာက္ထပ္၀င္ေရာက္လာတဲ့ေလၾကမ္းေတြေၾကာင့္
ျမဴႏွင္းေတြကတစတစနဲ့လြင့္ေပ်ာက္ေနရတယ္။သတိရလို့ကြ်န္ေတာ္ပတ္၀န္းက်င္ကို
ၾကည့္လိုက္ေတာ့မ်က္စိတဆံုးထိျမင္ေနရတဲ့သဲအျပည့္ဖံုးေနတဲ့ကႏၱာရထဲမွာ
ကြ်န္ေတာ္တေယာက္ထဲရပ္ရင္းနဲ့လြင့္ေပ်ာက္သြားခဲ့တဲ့ျမဴႏွင္းေတြနဲ့အတူကြ်န္ေတာ္ရဲ့အေတြးတို့
လည္းပါသြားခဲ့တယ္။ေကာင္းကင္ယံကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ပူေလာင္မွုေတြကိုယူေဆာင္
လာေနတဲ့ေနမင္းၾကီးကအေရာင္တဝင့္ဝင့္နဲ့ေပါ့ေနမင္းၾကီးဘယ္ေလာက္ပဲပူေလာင္မွုေတြေပးပါေစ။
ကြ်န္ေတာ္ရင္ကပူေလာင္မွုေတြကိုေတာ့ယူေအအီးရဲ့ေနကအရွုံးေပးသြားရပါလိမ့္မယ္။
No comments:
Post a Comment