ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို online ေပၚမွာရွိတဲ့ mIRC, Gtalk, Skype, vzochat စတဲ့ Chatting Software ေတြကို သံုးၿပီး မိတ္ေဆြေတြ၊ သူငယ္ခ်င္းေတြ၊ မိဘေဆြမ်ိဳးေတြ၊ ဘယ္ကမွန္း မသိတဲ့သူေတြနဲ့ စကားစျမည္ ဟိုဟိုဒီဒီ ေျပာျခင္းနဲ့ ကုန္လြန္ေစတဲ့သူေတြကို ဆိုလိုပါတယ္။ Blogger ဆိုတာကေတာ့ Internet သံုးတဲ့ အခ်ိန္ေတြထဲက အမ်ားစုကို Blog (Web log) လို့ ေခၚတဲ့ Online Diary ေလးေတြ ေရးသားၾကတဲ့ေနရာမွာ အသံုးျပုၾကတဲ့သူေတြကို ဆိုလိုပါတယ္။ အခု ဒီေနရာမွာ အဓိကေျပာခ်င္တာကေတာ့ Chatter (ခ်က္တာ) တစ္ေယာက္နဲ့ Blogger (ဘေလာ့ဂါ) တစ္ေယာက္ရဲ့ စိတ္ေနစိတ္ထားေတြ၊ အရည္အေသြးေတြသူတို့ၾကံုေတြ႕ရတဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္ကိုလိုက္ၿပီး ဘယ္လိုဘယ္ပံု ကြာျခားသြားတယ္ဆုိတဲ့ အခ်က္ကိုပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါကိုေျပာဖို့အတြက္ ပထမဆံုးအေနနဲ့ Chatter ေတြ က်င္လည္က်က္စားတဲ့ Chatting Website ေတြရဲ့ သေဘာသဘာဝနဲ့ Blogger ေတြ က်င္လည္တဲ့ Blog ေတြရဲ့ သေဘာသဘာဝတို့ကို က်ြန္ေတာ္တို့အေနနဲ့ အရင္ဆံုးသိထားဖို့ လိုပါလိမ့္မယ္။ Chatter ေတြရဲ့ က်င္လည္ရာပတ္ဝန္းက်င္လို့ ေျပာလို့ရတဲ့ Chatting Website ေတြရဲ့ အေၾကာင္းကို စၿပီးေလ့လာၾကည့္ပါမယ္။ Chatter အမ်ားစုရဲ့ အဓိကက်င္လည္ရာဟာ mIRC ပါလို့ ေျပာလို့ရပါတယ္…။ mIRC ထဲမွာမွ ျမန္မာေတြ အသံုးအမ်ားဆံုးကေတာ့ Ygn chat ဆိုတဲ့ chat room (ခ်က္ရြမ္း)ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ကိုယ့္နာမည္အရင္းကို သံုးစရာမလိုဘဲ နာမည္ေျပာင္(nickname) တစ္ခုကို ကိုယ့္ရဲ့စကားဝွက္ (password) တစ္ခုနဲ့ တည္ေဆာက္လိုက္မယ္ဆုိရင္ mIRC ထဲမွာရွိတဲ့ chat room ေတြထဲက chatter ေတြမ်ားစြာနဲ့ ႀကိုက္သလို စကားေျပာလို့ ရသြားပါတယ္။ သူကလဲ သူ့ nick နဲ့ဝင္၊ ကိုယ္ကလဲ ကိုယ့္ nick နဲ့ဝင္ တစ္ေယာက္အေၾကာင္းလဲ တစ္ေယာက္မသိ၊ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္လဲ ျမင္ရနိုင္တာ မဟုတ္တဲ့အတြက္ အဲဒီအထဲမွာ ႀကိုက္တဲ့စကားလံုးကို ႀကိုက္သလို ေရးနိုင္ပါတယ္။ ကိုယ္ေရးလိုက္တဲ့ စကားအတြက္လည္း ကိုယ္က တာဝန္ယူစရာ မလိုပါဘူး…။
mIRC အသံုးမ်ားတဲ့ Chatter ေတြဟာ အျပင္ေလာကမွာလည္း စကားကို လက္လြတ္စပယ္ ေျပာတတ္လာပါတယ္။ လိမ္ရမွာ၊ ညာရမွာကို ရွက္တဲ့ ေၾကာက္တဲ့ စိတ္ေတြလည္း ေခါင္းပါးလာပါတယ္…။ အစစအရာရာကို ေပါ့ေပါ့ေတြးၿပီး ကိုယ့္စကား၊ ကိုယ့္လုပ္ရပ္၊ ကိုယ့္အျပုအမူေတြနဲ့ ပတ္သက္ၿပီး တာဝန္ယူမႈ၊ တာဝန္သိမႈေတြ မရွိသေလာက္ကို ျဖစ္လာတတ္ပါတယ္…။ ဒါဟာ chatting ပတ္ဝန္းက်င္ထဲမွာ အေနမ်ားတဲ့အတြက္ အဲဒီအထဲကေန ကိုယ့္ရဲ့စိတ္ထဲကို ကူးစက္လာတတ္တဲ့ ေဘးထြက္ဆုိးက်ိဳးေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
Blogger (ဘေလာ့ဂါ)ေတြကေတာ့ Blog (ဘေလာ့ဂ္) ေရးၾကပါတယ္။ www.blogger.com မွာ gmail account ကို သံုးၿပီး Blog (ဘေလာ့ဂ္) တစ္ခုကို တည္ေဆာက္ရယူနိုင္ပါတယ္။ Blog တစ္ခု ဖန္တီးတည္ေဆာက္ဖို့ဆုိတာ chat room ေတြထဲမွာလို account တစ္ခုလုပ္ၿပီး ဝင္ chat ရတာေလာက္ မလြယ္ကူဘူးဆိုတာ ေသခ်ာပါတယ္။ ဘေလာ့ဂ္ဆိုတာ ေတြ႕ကရာလူေတြနဲ့ ေထြရာေလးပါး ေျပာနိုင္တဲ့ ေနရာတစ္ခု မဟုတ္ပါဘူး…။ ဘေလာ့ဂါတစ္ေယာက္ရဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ခ်က္တာတစ္ေယာက္ရဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္ထဲကလို ဘယ္ကမွန္းမသိတဲ့သူေတြ မရွိပါဘူး။ အ,လာပ သ,လာပ အရည္မရ အဖတ္မရ စကားလံုးေတြ မရွိပါဘူး…။
ဘေလာ့ဂါတစ္ေယာက္ရဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ သူခင္တဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြ၊ သူေရးထားတဲ့စာေလးေတြကို ဖတ္ရႈအားေပးၾကတဲ့ သူ့ရဲ့စာေပမိတ္ေဆြေတြ၊ သူတင္ထားတဲ့ ဓါတ္ပံုေလးေတြ၊ သူ့ရဲ့ဘဝအေတြ႕အၾကံုေလးေတြကို မွ်ေဝခံစားၾကမယ့္ ခံစားခ်က္ညီသူေတြ ရွိၾကပါတယ္။ ဘေလာ့ဂါအမ်ားစုရဲ့ ဘေလာ့ဂ္မွာ သူတို့ရဲ့ အထၲုပၸတၲိအက်ဉ္းကို ေဖာ္ျပထားၾကပါတယ္။ သူ့ရဲ့နာမည္အရင္း၊ သူ့ရဲ့ဓါတ္ပံု စတာေတြကို အမွန္အတိုင္းကို ေဖာ္ျပထားၾကတာကို ေတြ႕ရပါမယ္။ အဲဒီလိုတင္ထားၾကတာဟာ သူတို့ ဒီစာမ်က္ႏွာေတြေပၚမွာ တင္လိုက္တဲ့ စာ၊ ဓါတ္ပံု၊ ပန္းခ်ီ စတာေတြအတြက္ သူတို့ အျပည့္အဝ တာဝန္ယူရဲတယ္ဆုိတဲ့ စိတ္ဓါတ္ေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္…။
ဒါေၾကာင့္ ဘေလာ့ဂ္ေတြရဲ့ စာမ်က္ႏွာေတြေပၚမွာ လိမ္တာ၊ ညာတာေတြ သိပ္မပါပါဘူး။ ရိုင္းစိုင္းၾကမ္းတမ္းတာေတြ သိပ္မပါပါဘူး။ ဘေလာ့ဂါေတြအေနနဲ့လည္း ကိုယ္ေရးလိုက္တဲ့ စာေတြအတြက္ ကိုယ့္မွာ တာဝန္အျပည့္ရွိတယ္ဆိုတဲ့ အသိစိတ္ေၾကာင့္ လက္လြတ္စပယ္ မလုပ္တတ္ၾကတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ ဘယ္ေနရာမွာမဆို အေကာင္းအဆိုး ဒြန္တြဲေနတဲ့သေဘာအရ ကိုယ့္ပရိုဖိုင္လဲမေဖာ္ျပရဲ၊ ကိုယ္ေရးတဲ့ စာေတြအတြက္လဲ ဘာဆိုဘာမွတာဝန္မယူရဲ၊ အလိမ္အညာေတြ ရုိင္းစုိင္းၾကမ္းတမ္းတဲ့ စကားလံုးေတြကိုလဲ သံုးစြဲဖို့ဝန္မေလးတတ္ၾကတဲ့ ဘေလာ့ဂါအခ်ိဳ့ရွိေပမယ့္ အေရအတြက္အားျဖင့္ သိပ္မမ်ား တာကိုေတြ႕ရပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး ဘေလာ့ဂါေတြရဲ့ ဘေလာ့ဂ္ေတြကို ေလ့လာၾကည့္တဲ့အခါ ကိုယ္ဝါသနာပါရာ တစ္ခုခုကို လိုက္ၿပီး ပံုစံေလးေတြ ကြဲျပားသြားတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ ရသစာေပကို စိတ္ဝင္စားတဲ့သူကလည္း သူဖတ္ဖူးခဲ့တာေလးေတြကို မွ်ေဝသလို သူေရးထားတာေလးေတြကိုလည္း တင္တတ္ပါတယ္။ သုတလိုင္းဘက္ကို စိတ္ဝင္စားတဲ့သူကလည္း သတင္းသေဘာမ်ိဳးေလးေတြကို အၿမဲတမ္း တင္ေပးေနတတ္ပါတယ္။ တခ်ိဳ့ ဓါတ္ပံုဝါသနာပါသူေတြကလည္း ဓါတ္ပံုေလးေတြ တင္ၾကပါတယ္။ ဘေလာ့ဂါတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာတဲ့သူရဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ဟာ ခ်က္တာတစ္ေယာက္ရဲ့ mIRC ထဲမွာ က်ူမယ္၊ အဆင္ေျပရင္ gmail ေတာင္းၿပီး Gtalk ကေန စကားေျပာမယ္… ၿပီးရင္ Vzochat ေလးသံုးၿပီး webcam ေလးနဲ့ မ်က္ႏွာေလးပါ ၾကည့္လိုက္မယ္… အဆင္ေျပရင္ အျပင္မွာ ခ်ိန္းေတြ႕ၾကမယ္…ဆိုတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ထက္ နည္းနည္းေလာက္ေတာ့ ျမင့္သြားတယ္ဆိုတာ သိပ္ကို ေသခ်ာပါတယ္။
ေနာက္တစ္ခုက အားစိုက္ထုတ္ရမႈအပိုင္းပါ…။ ခ်က္တာတစ္ေယာက္ျဖစ္ဖို့ဆိုတာ သိပ္ကိုလြယ္လြန္းပါတယ္…။ ဘေလာ့ဂါတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာဖို့ကေတာ့ စစျခင္းမွာ လံုေလာက္တဲ့ အားတစ္ခုစိုက္ထုတ္ရသလို ေနာက္ပိုင္းမွာလည္း စဉ္ဆက္မျပတ္တဲ့ အားစိုက္ထုတ္မႈတစ္ခုကို ဆက္လုပ္ေပးေနဖို့ လိုပါတယ္။ လုပ္ခ်င္စိတ္တစ္ခုနဲ့ အားတစ္ခုစိုက္ထုတ္ရံုပဲလား ဆိုေတာ့လည္း မဟုတ္ေသးပါဘူး…။ ခ်က္တာတစ္ေယာက္ရဲ့ အဆင့္ထက္ အမ်ားႀကီးပိုျမင့္တဲ့ နည္းပညာပိုင္းဆိုင္ရာ က်ြမ္းက်င္တတ္ေျမာက္မႈေတြ လိုပါေသးတယ္။
အနိမ့္ဆံုးဥပမာတစ္ခု ေပးရမယ္ဆုိရင္… chat room ေတြထဲမွာ ျမန္မာအသံထြက္ကို အဂၤလိပ္စာလံုးေတြသံုးၿပီး Burglish လို ရိုက္လို့ရေပမယ့္ ဘေလာ့ဂ္ေတြထဲမွာေတာ့ Burglish နဲ့ ေရးထားတဲ့ဘေလာ့ဂ္ လံုးဝမရွိပါဘူး…။ ရွိရင္လည္း ဘယ္သူမွ ဝင္ဖတ္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္ ဘေလာ့ဂါတစ္ေယာက္ဟာ သူ့ဘေလာ့ဂ္ကို အဂၤလိပ္လိုျဖစ္ေစ၊ ျမန္မာလိုျဖစ္ေစ ရိုက္ၿပီး တင္ၾကရပါတယ္။ အဂၤလိပ္လိုပဲတင္တင္၊ ျမန္မာလိုပဲတင္တင္ လံုေလာက္တဲ့ က်ြမ္းက်င္မႈ တစ္ခု ကိုေတာ့ မျဖစ္မေနရေအာင္ ယူၾကရတာပါပဲ…။
ေနာက္တစ္ခုက chatter တစ္ေယာက္ chat room အေပၚ စြဲလမ္းမႈနဲ့ blogger တစ္ေယာက္ သူ့ရဲ့ဘေလာ့ဂ္ကို စြဲလမ္းမႈမွာ မတူညီတဲ့ အေၾကာင္းရင္းေတြ ရွိေနပါတယ္။ ခ်က္တာတစ္ေယာက္ ခ်က္ရြမ္းေတြကို စြဲလမ္းသြားတာဟာ ဦးတည္ရာမရွိတဲ့ ပါးစပ္ဖ်ားက စကားလံုးေတြေပၚမွာ သာယာတဲ့စိတ္ေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘေလာ့ဂါေတြရဲ့ ဘေလာ့ဂ္အေပၚ စြဲလမ္းမႈကေတာ့ ေနြးေထြးတဲ့ ခ်စ္စဖြယ္ သံေယာဇဉ္ေတြေပၚမွာ အေျခခံပါတယ္။ ဘေလာ့ဂ္ေတြမွာ ဘေလာ့ဂါနဲ့ လာေရာက္ဖတ္ရႈၾကသူေတြ အျပန္အလွန္ စကားေျပာလို့ရတဲ့ ေနရာေလး တစ္ခုကို ဖန္တီးထားလို့ ရပါတယ္။ အဲဒါေလးကို Cbox လို့ေခၚၿပီး ျမန္မာဘေလာ့ဂါေတြကေတာ့ ဆီပံုးလို့ ခ်စ္စနိုး ေခၚၾကပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး ကိုယ္တင္လိုက္တဲ့ ပို့စ္ (post) တိုင္းရဲ့ေအာက္မွာလည္း စာဖတ္သူေတြအေနနဲ့ comment (ထင္ျမင္ခ်က္)ေတြ ဝင္ေရးေပးခဲ့လို့ ရပါတယ္။ အဲဒီအခ်က္ေလးေတြေၾကာင့္ ဘေလာ့ဂါတစ္ေယာက္နဲ့ သူ့ရဲ့ဘေလာ့ဂ္ကို လာလည္ၾကတဲ့သူေတြရဲ့ အၾကားမွာ အျပန္အလွန္ ဆက္နြယ္မႈေလးတစ္ခု စီးဆင္းေနတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။
အဲဒါေၾကာင့္ ဘေလာ့ဂါတစ္ေယာက္ဟာ ဒီေန့ သူ့ရဲ့ဘေလာ့ဂ္ကို ဘယ္သူမ်ား လာလည္သြားသလဲ၊ ဘယ္သူေတြကမ်ား ဘာေတြမ်ား ဝင္ေရးသြားေသးသလဲ စတာေတြကို ဝင္ၾကည့္… ကိုယ့္ကို နႈတ္ဆက္သြားသူေတြကိုလည္း ျပန္နႈတ္ဆက္… စတဲ့ အလုပ္ေတြအတြက္နဲ့ ကိုယ့္ရဲ့ဘေလာ့ဂ္ကို စြဲလမ္းသြားတတ္ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ခ်က္တာေတြ ခ်က္ရြမ္းကိုစြဲလမ္းၿပီး တစ္ေနကုန္တစ္ေနခမ္း အေရမရအဖတ္မရေတြနဲ့ စခန္းသြားေနခ်ိန္မွာ ဘေလာ့ဂါတစ္ေယာက္က ကိုယ့္ဘေလာ့ဂ္ေလးကိုျပင္ဆင္မြမ္းမံ၊ ေရးခ်င္တာေလးေတြအသစ္ထပ္ေရး၊ ကိုယ့္ဆီ လာလည္ၾကတဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြကို ျပန္လည္နႈတ္ဆက္၊ အျခားကုိယ့္သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ့ဘေလာ့ဂ္ကိုလိုက္လည္နဲ့ ကိုယ့္အတြက္လဲ အက်ိဳးမယုတ္ သူမ်ားအတြက္လဲ အက်ိဳးရွိေစမယ့္ အလုပ္ေတြကို လုပ္ေနတာ ေသခ်ာယွဉ္ၾကည့္တဲ့အခါ ေတာ္ေတာ္ေလးကိုကြာေနတာ ေတြ႕ရပါတယ္။
ခ်က္တာ (Chatter) တစ္ေယာက္နဲ့ ဘေလာ့ဂါ(Blogger)တစ္ေယာက္ အဲဒီ့လို အဲဒီ့လို သူၾကံုေတြ႕ရတဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္ကိုလုိက္ၿပီး စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာေရာ၊ ရုပ္ပုိင္းဆုိင္ရာမွာပါ ကြာျခားခ်က္ေတြရွိေနတာမွန္ေပမယ့္ … တကယ္တမ္း အင္တာနက္ကို ထဲထဲဝင္ဝင္သံုးစြဲေနၾကတဲ့ လူငယ္ေတြမ်ားစြာထဲက ၈ဝ ရာခိုင္နႈန္းေလာက္ဟာ ခ်က္တာ(Chatter) ေတြပဲျဖစ္ေနတာကို ဝမ္းနည္းစြာပဲေတြ႕ျမင္ရပါတယ္။ အခုဆိုရင္ နုိင္ငံတစ္ကာက ျမန္မာဘေလာ့ဂါေတြရဲ့အေရအတြက္ဟာ ၁၅၀၀ ေက်ာ္ေလာက္ရွိလာၿပီလို့ ခန့္မွန္းရတဲ့ အတြက္ တကယ္တမ္းလူဦးေရနဲ့ ယွဉ္ၾကည့္တဲ့ အခါ အင္မတန္မွကိုနဲ ေနေသးတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။
က်ြန္ေတာ့္စိတ္ထဲမွာ ျဖစ္ေစခ်င္ေနတဲ့ ဆႏၵကေတာ့ Chatting ေလာကႀကီးထဲကို အင္တုိက္အားတိုက္ နဲ့ေပ်ာ္ဝင္ေနၾကတဲ့ လူငယ္ေတြအေနနဲ့ ဘေလာ့ဂါ (Blogger) တစ္ေယာက္ရဲ့ဘဝကိုကူးေျပာင္းေစခ်င္တာပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဘေလာ့ဂ္ေရးတဲ့ ဘေလာ့ဂါ (Blogger) တစ္ေယာက္ရဲ့ဘဝကို မေရာက္ေသးရင္ေတာင္ ဘေလာ့ဂ္ေတြလုိက္ဖတ္တဲ့ Blog Reader ဘဝက ခ်က္တာတစ္ေယာက္ရဲ့ ဘဝထက္ ပိုမိုၿပီး အက်ိဳးမ်ားနုိင္မယ္ထင္ပါတယ္။ ျမန္မာဘေလာ့ဂ္ေတြကို www.google.com က Goggle Search Engine မွာ ျမန္မာလုိ ရုိက္ထည့္ၿပီး ရွာၾကည့္ လို့ရပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး ျမန္မာဘေလာ့ဂါေတြရဲ့ ဘေလာ့ဂ္ေတြကို တတ္နုိင္သေလာက္ စုစည္းထားတဲ့ ဆိုဒ္ေလးေတြ ကို ညႊန္းရမယ္ ဆိုရင္ေတာ့ www.mmblogdirectory.blogspot.com, www.myanmarblogsdirectory.blogspot.com, www.myanmarblogdirectory.blogspot.com , www.myanmar-music.com/myanmarmusic/blogs.aspx , စတဲ့ ေနရာေလး ေတြပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဘေလာ့ဂါေတြဟာ သူတို့ရဲ့ဘေလာ့ဂ္ေတြမွာ အျခားေသာ ဘေလာ့ဂါေတြရဲ့ ဘေလာ့ဂ္ေတြနဲ့ လင့္ခ္ခ်ိတ္ ထားတဲ့အတြက္ အဲဒီ့ လင့္ခ္ေတြကေန တဆင့္လဲ သြားေရာက္ ဖတ္ရႈ နိုင္ၾကပါတယ္။
လူငယ္ေတြအားလံုး ခ်က္တာ ဘဝကေန ဘေလာ့ဂါ ဘဝကို ကူးေျပာင္း နုိင္ၾကပါေစဗ်ာ …။
zaw88ေကာင္းမွဳ။Chatter(ခ်က္တာ) ႏွင့္ Blogger (ဘေလာ့ဂါ)
စာဖတ္သူရွိလို ့လည္းဘေလာ ့ဂါဆိုတာျဖစ္လာတာမလို ့စာဖတ္သူေတြ ကေတာ့တန္ဖိုးရွိေသာလူသားမ်ားလို ့ဆိုခ်င္ပါတယ္။
စာဖတ္သူသာမရွိရင္..ဘေလာ ့ဂါဆိုတာလည္းရွိလာမွာမဟုတ္ဘူးေလ။
No comments:
Post a Comment